Πρόκριση, γκρίνια και duckface!

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους και φίλες του anti-booker.com. Με αφορμή τη χθεσινή νίκη της εθνικής αποφάσισα να αρχίσω το σημερινό κείμενο από εκεί που τελείωσα το προηγούμενο. Είχα γράψει ότι εφόσον η Εθνική εμφανιστεί με την ίδια αποφασιστικότητα, δε θα φτάσει στους Ιβοριανούς το ταλέντο για να περάσουν. Όντως η Εθνική δε μάσαγε χτες και παραλίγο να το πάρει στα «σβηστά» το ματς. Λόγω ατυχίας και μόνο, φτάσαμε τελευταίο λεπτό να αγωνιούμε. Νομίζω ότι η πρόκριση είναι άξια και τολμώ να προβλέψω ότι σε μονό ματς δε μας αφήνει έξω η Κόστα Ρίκα

Ντρέπομαι λίγο που το λέω, αλλά δε μας αξίζουν αυτές οι επιτυχίες ως λαό, διότι περνάμε γενεές δεκατέσσερις μονίμως τους πρωταγωνιστές. Έχω βαρεθεί κάθε φορά τα ίδια. Υποψιάζομαι ότι οι επιτυχίες της «αντιτουριστικής» αυτής ομάδας θα μας λείψουν στο μέλλον και αυτό ίσως να είναι και άμεσα. Ακόμα και σήμερα διαβάζω και ακούω απόψεις διάφορων καλαμπόρτζηδων που εμφανίζονται δικαιωμένοι διότι «τα έλεγαν αυτοί», ότι με Κατσουράνη η Εθνική δε θα πέρναγε ποτέ την Ακτή και ευτυχώς μπήκε ο Σάμαρης από σπόντα και καθάρισε. Μια παρατήρηση, όντως ο Σάμαρης έκανε εκπληκτική εμφάνιση, απλά είναι ο ίδιος ο παίκτης ο οποίος δήλωνε πριν το ματς ότι ο Κατσουράνης είναι το ίνδαλμα του και μακάρι να κάνει καριέρα σαν και αυτόν. Αυτοί οι παίκτες μεταφέρουν κάτι περισσότερο από το κορμί τους και το ταλέντο τους στις ομάδες. Μεταφέρουν το πνεύμα του νικητή και τη φιλοσοφία της ομάδας την οποία και μεταλαμπαδεύουν στους νεότερους. Ο Σάμαρης το γνωρίζει καλά αυτό. Βέβαια είμαι σίγουρος ότι ο πονηρίδης αναγνώστης ίσως ήδη υποψιάζεται ότι η «κλίκα» του Κατσουράνη και του ταβερνιάρη του Σάντος τον ανάγκασε να τα πει αυτά. Νομίζω ότι είναι ο ίδιος στο κινητό του οποίου σκάνε ειδοποιήσεις από τα τιτιβίσματα της Μελέτη για τα βυζιά της.

Παρατηρώ, εδώ και πολύ καιρό ότι έχει δημιουργηθεί μια τρελή υποκουλτούρα γύρω μου, η οποία πηγάζει από τα social media. Βλέπω γκόμενες που θα δείξουν το κώλο τους αν προκριθούμε, τύπους που επιδίδονται σε διαγωνισμό καλύτερης ατάκας μέσω twitter, τρελές φωτογραφίες στο instagram με duckface, με μπικίνι, με μονοκίνι, με σέλφι στο ξύπνημα, σέλφι στο ποτό, δημόσια αγάπη, ενώ ξέρεις ότι τον κερατώνει βρε αδερφέ. Ειλικρινά είναι στιγμές που φοβάμαι να ανοίξω το λογαριασμό μου στο facebook όταν υπάρχει κάποιος τρίτος που κοιτάει την οθόνη γιατί είναι φίφτι – φίφτι να μου σκάσουν λαδωμένα μπούτια με φόντο τη παραλία. Ακόμα και χτες στην νίκη της Εθνικής είδα το εξής φοβερό, τύπος με το που έβαλε goal ο Σαμάρας, πήγε στο twitter της Φουρέιρα και τη ρώτησε αν η καρδούλα ήταν γι αυτήν. Το θέμα φαίνεται απλό, αλλά είναι φοβερά εθιστικό, είναι μια τεράστια κλειδαρότρυπα από την οποία και να θες τη δεδομένη στιγμή δε γίνεται να γλιτώσεις. Έχω αρχίσει να καταλήγω ότι ο λόγος που λέμε όλοι τα ίδια είναι αυτή η κατάντια με τα social media, οι πληροφορίες στα οποία θέλουν πολύ υψηλό IQ για να φιλτραριστούν και να μην επηρεάσουν τις ζωές απλών ανθρώπων. Δυστυχώς ο άνθρωπος τα μαθαίνει με δύσκολο τρόπο μέχρι τότε η βλακεία του καθενός θα γίνεται follow και retweet.

Περιμένω τα σχόλια σας στο group του anti-booker στο Facebook.

Εις το επανιδείν…