Αχ, ΑΥΤΗ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ...

Τελικός ήταν και πάει, στο Βόλο. Με μεγάλα λόγια, δυνατές φανφάρες, πολιτικοί και αθλητικοί παράγοντες πριν την έναρξη του τελικού, έκαναν λόγο για μια ποδοσφαιρική γιορτή άνευ προηγούμενου. Για να φτάσουμε λίγες ώρες πριν την σέντρα και όλα να είναι πραγματικά στον αέρα και το φιάσκο αναβολής , προ των πυλών.

Όμως ο εγωισμός των αρμοδιών αρχών χτύπησε και πάλι. ΄΄Γιατί να μας πουν οτι δεν μπορούμε να διοργανώσουμε ένα τελικό και να μας βγάλουν άχρηστους; ΄΄

΄΄Η γιορτή θα ξεκινήσει 20.30 ακριβώς ώρα Ελλάδος, με τους ρυθμούς της Μακαρένας και πολλές άλλες εκπλήξεις. ΄΄

Και έτσι και έγινε.

Σέντρα με καθυστέρηση, καπνογόνα, ξυλίκι, αίματα, μαχαιριές, και όμορφοι πισινοί για φίλημα στην αερογέφυρα του σταδίου. Γονείς με τα παιδάκια τους να χαίρονται το θέαμα, και ένα πανέμορφο τσίρκο του παραλόγου να προσφέρει απέραντες χαρές σε όλες τις άκρες του ποδοσφαιρικού στερεώματος.

Άνθρωποι απο κάθε πλευρά της γης να συγχαίρουν στα social media για τις όμορφες στιγμές που τους χαρίζουμε αυτό το Σαββατιάτικο απόγευμα , και ο θίασος αυτών των λίγων και καλών πολιτισμένων ανθρώπων να ανεβάζει στα ύψη όλους τους Έλληνες. Θυμάστε; Όπως τότε. Το 2004 που ο Ζαγορ και κάποιοι άλλοι, έκαναν τον Κριστιάνο να κλαίει , και άφηναν παγωτό μια ολόκληρη ποδοσφαιρική κοινότητα. Ξεχνάμε γρήγορα και δεν διδασκόμαστε. Είναι γεγονός αυτό.

Ωστόσο ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Υπήρχαν και καλές στιγμές στο Βόλο. Οι ανεγκέφαλοι μετά τα μπουνίδια , αποφάσισαν να γίνουν Έλληνες. Έδωσαν τα χέρια, μοίρασαν τα αναμνηστικά τους και άναψαν το πράσινο φως για την έναρξη της γιορτής.

Οι φίλαθλοι γύρισαν πάλι στις κερκίδες, τα γυναικόπαιδα έριξαν λίγο νερό στα προσωπά τους στις διαλυμένες τουλέτες του Πανθεσσαλικού και ....... Είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.

Οι τραυματισμένοι του <<πολέμου>> είδαν το ματς απο το νοσοκομείο της πόλης, σε full HD ανάλυση, και αυτός ο τελικός πραγματικά έμεινε στην ιστορία.

Άλλωστε το δήλωσαν όλοι. ΕΠΟ, πολιτικοί και αθλητικοί παράγοντες. Ήταν φεστιβάλ. Ήταν γιορτή. Ήταν εξωφρενικά όμορφο για τα δεδομένα μας. Ωδή, μελωδία.

Δεν ενόχλησε κανέναν το θέαμα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο αποκτά σφυγμό, έχει μέλλον, είναι εδώ.

Και θα προχωρήσει και άλλο. Με τις γνωστές ενδεδειγμένες και δύσκολες λύσεις, θα πάει παραπέρα. Θα γίνουμε Πρέμιερ Λίγκ. Οι οπαδοί και των δυο ομάδων θα πίνουν μπύρες παρέα πριν την έναρξη του ματς και μετά θα κατευθύνονται μαζί στην ίδια εξέδρα για να παρακολουθήσουν το ματς.

΄΄ Θα καταργηθούν οι μετακινήσεις των οπαδών΄΄... Τέλεια. Όντως, δύσκολη λύση και θα απαλύνει το πόνο μας. Επιτέλους. Πρέμιερ Λίγκ θα γίνουμε αδέρφια.

Μήπως όμως να παίρναμε κανένα τηλεφωνάκι σε καμιά αλλοδαπή ομοσπονδία μπας και τσιμπάγαμε τίποτα άλλο συμπληρωματικό; ; Εκείνοι θα ξέρουν καλύτερα.. Αλλά θα μου πείτε εκεί δεν παίζουν τα παλικάρια. Και νόμους έχουν, και δικαστάρες έχουν, και το μπήγουν το μαχαίρι βαθιά σε πισινούς.

Ο πισινούλης που γυρόφερνε το Σάββατο , θα είχε σοβαρό πρόβλημα. Εδώ στην Ελλάδα θα λιάζεται σε καμιά παραλία το καλοκαιράκι και θα πάρει και όμορφο, ζουμπουρλίδικο χρώμα, που λέει και η Μοιραράκη.

Όσο σε αυτή τη χώρα οι άνθρωποι που είναι τοποθετημένοι σε καίρια πόστα, πάνε χωρίς πλάνο, δεν έχουν γνώσεις και κυνηγάνε τις εύκολες λύσεις , τα ίδια θα έχουμε. Το Σάββατο είχαμε μαχαιριές και πισινούς, την επόμενη φορά..... Αχ αυτή η επόμενη φορά..

Πρέπει δηλαδή να θρηνήσουμε νεκρό ( χτυπάμε και χτυπάτε ξύλα) για να μαζευτούμε όλοι; Όχι δεν πρέπει. Όμως στη χώρα μας πέρα απο το φραπέ και το γευστικότατο τζατζικάκι, έχουμε και το ΄΄ βρε δε βαριέσαι΄΄ . Μέχρι να σκάσει το πολύ δυσάρεστο. Έτσι μάθαμε, έτσι κάναμε. ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ.

Αφήστε τις εύκολες λύσεις και προχωρήστε με όρεξη, καινοτομίες απο άλλες χώρες που είναι έτη φωτός μπροστά απο εμάς. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

Κάντε κάτι. Δουλέψτε. Εμπνευστείτε για να εμπνεύσετε.. Έστω και απο αλλού. Το χρειάζεται αυτή η χώρα. Όχι μόνο στον αθλητισμό. ΠΑΝΤΟΥ.

Και ας μην τα ρίχνουμε όλα αλλού. Φταίμε και εμείς. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Όταν καταλάβουμε οτι ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα, ίσως αλλάξουν πολλά. Ίσως αποκτήσουμε θαυμαστό αθλητικό ταπεραμέντο προς μίμηση, και ενεργή πολιτική ταυτότητα, δίνοντας μαθήματα στους Ευρωπαίους φίλους μας που τώρα μας κοιτούν και απλά...... γελάνε και χαχανητά.

Άραγε μπορούμε;

Ίσως. Απο εδώ ξεκίνησε ο πολιτισμός και η δημοκρατία. Όταν εμείς φτιάχναμε ιστορία, κάποιοι άλλοι ήταν πάνω στα δέντρα και φοβοντουσαν την σκιά τους.

Ας διδαχτούμε απο τις παλιές, καλές , δημιουργικές στιγμές μας. Έχουμε αναμνήσεις, έχουμε εικόνες. Είναι σίγουρα πιο εποικοδομητικές απο τα σύγχρονα φθαρμένα παγκοσμιοποιημένα πρότυπα.

Τα σέβη μου.